De effectieve stimulatietechniek van de REMSTIM 3000 was een van de meest uitgebreide uitdagingen bij de ontwikkeling van het EMDR-apparaat.
De ontwikkeling van de techniek voor visuele bilaterale stimulatie, die tijdens een toepassing de ogen merkbaar aangenaam leidt tot snelle bewegingen en zo eenvoudig lijkt, vereiste talrijke experimentele opstellingen. Er zijn verschillende modellen getest voordat de EMDR-bril in serie werd geproduceerd.
Uit de resultaten bleek dat de volgende parameters uiterst belangrijk en cruciaal zijn voor een effectieve en succesvolle EMDR-zelfcoachingstoepassing.
Slechts één vorm van stimulatie in de REMSTIM 3000 voldeed aan de hoge normen van een effectief EMDR-apparaat: deze is precies gemodelleerd naar het zwaaien van een vinger voor de ogen van de coachee door een coach. De lichtprikkel simuleert dus de vloeiende, stimulerende bewegingen van de hand, zodat de EMDR-bril de ogen van de gebruiker nooit zonder begeleiding aan zichzelf overlaat. Ongecoördineerde “bliksprongen” zijn dus niet mogelijk.
Testresultaten wijzen de weg naar de juiste stimulatietechniek
Experimenten met een minder complexe technische oplossing, waarbij alleen lichtbronnen aan de respectieve buitenrand van het gezichtsveld van de ogen afwisselend knipperen, leidden tot onbevredigende resultaten. De ogen maakten vaak haastige en ongecoördineerde sprongen tussen de afwisselende lichtflitsen. De gebruiker werd herhaaldelijk gedwongen het ritme van de afwisselende knipperende lichtpulsen opnieuw te vinden, waardoor het uiterst moeilijk werd om met gelijkmatige oogbewegingen te volgen. De oogbewegingen leken toen ook meer op een haastig en ongelijkmatig heen en weer springen.
Daarom gebruikt de REMSTIM 3000 EMDR bril 30 horizontaal uitgelijnde precisie micro-LED’s die een onopvallende en permanent sturende stimulus produceren. Beide ogen van de gebruiker worden dus afzonderlijk geleid en gesynchroniseerd tot gelijkmatig vloeiende, snelle bewegingen op elk moment van de EMDR-stimulatietoepassing. Sprongen en een haastig heen en weer bewegen van de ogen, die de positieve stimulerende effecten van succesvolle zelfcoaching kunnen verhinderen, worden zo vermeden.
Deze speciale stimulatieopstelling maakt het ook mogelijk de relevante stimulatieparameters van de EMDR-bril aan te passen aan de persoonlijke behoeften van de gebruiker.
Want er zijn grote verschillen in hoe ver gebruikers met hun ogen links en rechts kunnen kijken. De instelmogelijkheden van het EMDR-apparaat moeten rekening houden met deze verschillende maximale graad van oogafbuiging. De snelheid waarmee de stimulans van de EMDR-bril de gebruiker prikkelt, moet ook instelbaar zijn. De laatste instelling wordt in de besturingschip opgeslagen voor de volgende toepassing.
Maar niet alleen verschillende gebruikers gebruiken verschillende instellingen. Zelfs een individuele gebruiker zal de stimulatieparameters steeds opnieuw willen aanpassen aan zijn behoeften en coachingsdoelen. Zo vereist het ingrijpen bij zelfcoaching van een gemoedstoestand meestal een snellere stimulering dan het inweven van positieve herinneringen en doelgerichte en bevestigende overtuigingen.
