Hoe angst zich laat voelen
Ieder mens kent angsten en zorgen. De angst manifesteert zich op verschillende niveaus, die individueel zeer verschillend kunnen zijn. Terwijl de gevoelens of gedachten van de ene persoon op de voorgrond staan, kunnen anderen aanzienlijke lichamelijke veranderingen ervaren. De symptomen van angst kunnen dan ook heel verschillend zijn. Een specifiek deel van de hersenen, de amygdala, is onder meer verantwoordelijk voor emoties. Ook wel de amygdala genoemd, is verantwoordelijk voor het interpreteren van situaties en het opbouwen van ons lichaamsgeheugen met behulp van somatische markers. Al in de baarmoeder is de amygdala kort voor de geboorte volledig ontwikkeld en leert hij ons gedurende ons hele leven te waarschuwen voor het (vermeende) bedreigende.
Angst en zijn kernsymptomatologie
In principe kunnen de symptomen worden onderscheiden naar mentale en fysieke waarnemingen.
Vul hier uw kop in
- Angst om de controle te verliezen
- Verlies van levensvreugde
- Angst om in agressie te vervallen of gek te worden
- Angst om te sterven
- Het gevoel dat je zelf niet hier bent maar ver weg (depersonalisatie)
- Het gevoel dat objecten onwerkelijk zijn (derealisatie)
- Gevoel van flauwte, licht in het hoofd, zwakte, onzekerheid en duizeligheid.
Lichamelijke symptomen:
- Kokhalzen, buikpijn, alsook ongemak en misselijkheid in de maagstreek (gevoel van onrust).
- Tintelingen van lippen, mond, vingers en huid en gevoelloosheid
- Rillingen, rillingen, opvliegers
- Angst voor een hartaanval door pijn op de borst
- Gevoel van benauwdheid in de borst of keel, moeite met slikken.
- Verstikking, kortademigheid, kortademigheid
- Verminderd vermogen om te presteren en zich te concentreren
- Zwakte en slaperigheid
- Droge mond
- Grove of fijne tremor
- Sweats
- Nachtmerries en slaapstoornissen
- Neiging tot broeden
- Hartkloppingen, hartkloppingen of snelle en onregelmatige hartslag
De sterkte van de reacties van het lichaam hangt ook in grote mate af van de respectieve angstreactie. Hier wordt bijvoorbeeld onderscheid gemaakt tussen:
- Angsten en spontane paniekaanvallen die zich voordoen zonder situationele triggers
- Situatieangst of paniekaanvallen waarvan het begin afhangt van de confrontatie met een specifieke aanleiding of stimulus.
- Situatieangst of paniekaanvallen die, hoewel niet altijd geassocieerd met een bepaalde stimulus, zich vaker voordoen wanneer men ermee wordt geconfronteerd.
Angst strekt zich uit tot verschillende niveaus
Een specifiek deel van de hersenen, de zogenaamde amygdala, is verantwoordelijk voor de ontwikkeling en instandhouding van de individuele symptomen.
De amygdala controleert gevoelens en emoties en zet mentale processen in gang die kunnen leiden tot door angst gedreven lichamelijke reacties in onaangename situaties. Gevoelens en gedachten (subjectief niveau) zijn nauw verbonden met de fysieke veranderingen (objectief niveau). Negatieve ervaringen leiden vaak tot een gevoel van kwetsbaarheid en hulpeloosheid door een terugkerend gedachtepatroon. In dergelijke gevallen regelt de amygdala meestal de afgifte van stresshormonen, die op hun beurt het gedrag (motorisch deel) beïnvloeden.
Dit leidt tot vecht- of vluchtreacties, paniekachtige gedragspatronen of zelfs vermijdingsreacties. Angst, als een emotie met soms extreme lichamelijke aandoeningen, voelt als een ziekte; maar dat hoeft niet zo te zijn. Of de symptomen van angst uiteindelijk wijzen op pathologische angst moet afzonderlijk worden vastgesteld.
Meer over angst als ziekte
Als angst een ziekte wordt
Angst: normale reactie of al pathologisch? Hoewel angst in veel situaties een tastbaar, waarschuwend en zelfs stimulerend nut heeft, wordt zij door de betrokkenen altijd als onaangenaam ervaren. Wanneer een
Als angst een ziekte wordt
Angst: normale reactie of al pathologisch? Hoewel angst in veel situaties een tastbaar, waarschuwend en zelfs stimulerend nut heeft, wordt zij door de betrokkenen altijd als onaangenaam ervaren. Wanneer een
