Jak osiągnąć zadowolenie i szybko odnaleźć spokój umysłu w stresujących chwilach dzięki autocoachingowi EMDR.

Czy zadowolenie jest prawdziwym szczęściem? Samo pytanie często prowadzi do marszczenia brwi. Aby zbliżyć się do odpowiedzi, warto nieco uporządkować terminologię trzech naszych stanów umysłu: na przykład szczęście odnosi się do intensywnego uczucia dobrego samopoczucia, którego ludzie zwykle doświadczają spontanicznie. Trudno jest doprowadzić do tego świadomie. Znajomą cechą szczęścia jest radość, która objawia się jako silne uczucie, gdy doświadczamy przyjemnej sytuacji. Kiedy jesteśmy zadowoleni, jesteśmy mniej pobudzeni. Uczucie satysfakcji jest bardziej stabilne niż uczucie szczęścia czy radości i trwa dłużej. To nie przypadek, że słowo zadowolenie zawiera w sobie słowo pokój, ponieważ pokój umysłu jest pięknym opisem zadowolonego umysłu. Sama stałość uczucia zadowolenia sugeruje, że nasze podstawowe zadowolenie jest wyrazem naszej istoty; być może czymś nabytym w młodym wieku?

A jeśli tak, to w jakim stopniu możemy wpłynąć na naszą satysfakcję?

Zadowolenie: porównanie rzeczywistego i docelowego poziomu

Jako konstrukt umysłowy, satysfakcja ujawnia się w formie porównania. Nieustannie przyglądamy się relacji między naszymi pragnieniami a ich spełnieniem. Jeśli nasze pragnienia pozostają niespełnione na dłuższą metę, stajemy się niezadowoleni. Z drugiej strony, jeśli osiągamy nasze cele, zwykle pojawia się satysfakcja. Nagłemu momentowi spełnienia życzenia często towarzyszy również uczucie szczęścia, prawie zawsze doświadczamy radości. Gdy oba doznania już miną, zwykle nadal odczuwamy głęboką satysfakcję z naszej udanej pracy.

Jeśli nasze zadowolenie daje nam tyle “szczęścia”, niedaleko pada pytanie, co możemy zrobić, aby osiągać stan tego dobrego samopoczucia tak często, jak to możliwe. Ponownie, nasze myślenie oferuje wyjaśnienie: dostępne są dwie strategie zmniejszania różnicy między naszymi aspiracjami a ich osiągnięciem – pamiętamy: porównanie.

[dropcap3]1[/dropcap3] Pracujemy nad dostosowaniem naszego aktualnego stanu do stanu docelowego. Wymaga to pracy i zdecydowanych działań. Czynności, które zazwyczaj same w sobie wywołują uczucie zadowolenia, ponieważ sami do czegoś doprowadzamy. Oczywiście działa to szczególnie dobrze, o ile dążymy do własnego celu – niewolnictwo dla celów innych jest mniej prawdopodobne.

Nasze cele powinny być również osiągalne. Ponieważ gdy tylko zdamy sobie sprawę, że już ich nie osiągniemy, jesteśmy rozczarowani, tj. niezadowoleni. Ci, którzy mimo wszystko trzymają się utopijnych celów, ryzykują popadnięcie w skrajną depresję.

2 I tu właśnie pojawia się drugi sposób. Ważne jest, aby obniżyć swoje standardy, świadomie wybierać swoje pragnienia i unikać zbyt wzniosłych celów, a nawet ponownie z nich zrezygnować. Rezultatem jest zwiększona satysfakcja wynikająca ze zmniejszonej różnicy między tym, co jest, a tym, co powinno być – w teorii!

Nasze emocje dominują nasz codzienny stan umysłu

Zapomina się bowiem o naszej ograniczonej zdolności do spokojnego radzenia sobie z niezliczonymi emocjami na naszej życiowej drodze do zadowolenia. Nasze emocje dominują w naszym codziennym życiu. Jeśli jesteśmy zrelaksowani, spokojni i cierpliwi, z zadowoleniem przechodzimy przez nasze codzienne życie. Ale biada, jeśli tego nie zrobią. Biada nam, jeśli praca znów przestanie być zabawą i zajmie zbyt dużo czasu, przez co nie będziemy mogli uprawiać żadnego sportu. Biada nam, gdy waga pod naszymi stopami pokazuje jeden kilogram więcej zamiast mniej. Biada nam, gdy w domu pojawi się nieuzasadniona podwyżka czynszu lub naszemu samochodowi grozi kosztowna naprawa. Nawiasem mówiąc, wszystkie porównania: coś różni się od tego, czym powinno być, od tego, czym chcemy, aby było. A to tylko możliwe przeciwności codziennego życia. Co się dzieje, gdy nasze życie dotykają bardziej dramatyczne cięcia?

W większości sytuacji towarzyszące im stany emocjonalne uniemożliwiają spokojną konfrontację z wydarzeniami. Dostosowanie lub nawet obniżenie naszych standardów w celu przywrócenia satysfakcji nie wchodzi w grę w takich czasach.

Ale co możemy zrobić? W takich chwilach ważne jest, aby zwrócić się do nieprzyjemnych emocji i bolesnych doznań fizycznych. Są one – choć może się to wydawać dziwne – kluczem do satysfakcji. Jeśli bowiem potrafimy się uspokoić i ponownie skalibrować dokładnie w sytuacji, przez którą przeszliśmy, radząc sobie z nimi, nie tylko czujemy się lepiej, ale także zyskujemy nieco większą odporność na przeciwności tego samego rodzaju.

Skoro już na początku założyliśmy, że “uczymy się” naszego poziomu zadowolenia z życia w młodym wieku, to logiczne jest, że uczymy się również jako dzieci, poprzez niezliczone mniej lub bardziej wymagające okoliczności życiowe, co “utrudnia” nam życie jako dorosłym. Przeczytaj więcej na ten temat w artykule Rozpuszczanie blokad psychicznych za pomocą EMDR. Pod tym względem “szczęśliwe dzieciństwo” jest dobrym warunkiem wstępnym dla bardziej zadowolonego życia. Oczywiście nie wyklucza to faktu, że niestety nadal możemy nosić emocjonalne rany, a nawet blizny po drastycznych doświadczeniach w późniejszym czasie.

Te stresujące doświadczenia z naszej przeszłości – dopóki nie zostaną przetworzone – są przechowywane w naszym ciele za pomocą emocjonalnych markerów ciała (zwanych również markerami somatycznymi) . Dobrą wiadomością jest to, że “wyuczona” reakcja na bieżące wydarzenie, które czyni nas nieszczęśliwymi i zaangażowanymi emocjonalnie, może być samodzielnie trenowana w 6-etapowej aplikacji wykorzystującej EMDR i REMSTIM 3000.

Pod tym względem odpowiedź na pytanie, czy i w jakim stopniu możemy wpływać na własną satysfakcję, brzmi: tak, nawet bardzo skutecznie!

Interwencja sytuacyjna w autocoachingu EMDR zwykle prowadzi do ciągłego rozwiązywania wyniszczających markerów emocjonalnych i integracji stojącej za nimi pamięci. To uporządkowane przechowywanie w naszym mózgu jako doświadczenie, które można wykorzystać w przyszłości, wzmacnia również nasze zasoby i pozwala nam radzić sobie z podobnymi sytuacjami w przyszłości w bardziej zrównoważony i pewny sposób.

Po co więc kłócić się z własnym niezadowoleniem? W końcu to klucz do satysfakcji – wykorzystajmy go!

(zainspirowany artykułem Zufriedenheit: Das wahre Glück autorstwa Susie Reinhardt w Psychologie heute 01/2014)