Szybkie ruchy gałek ocznych są kluczowym elementem EMDR.

EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) to ogólnie niezwykle skuteczna metoda stosowana zarówno w terapii, jak i w coachingu. Kluczowym elementem metody jest przetwarzanie stresujących wspomnień poprzez szybkie ruchy gałek ocznych.

Stosuje się również stymulację poprzez bodźce słuchowe lub wzajemne dotykanie ramion lub kolan. Ostatecznie jednak stymulacja wzrokowa, tj. wywoływanie szybkich ruchów gałek ocznych u klienta*, wydaje się być najskuteczniejszym rodzajem stymulacji. Bez interwencji z szybkimi ruchami gałek ocznych przetwarzanie byłoby trudne. Ani stymulacja słuchowa, ani “tapping” nie są podobnie skuteczne, jak pokazuje moje ponad 10-letnie doświadczenie.

Należy jednak zachować ostrożność w przypadku stymulacji półkul wzrokowych. Wynika to z faktu, że nieprawidłowe wykonanie szybkich ruchów gałek ocznych może zmniejszyć lub nawet zapobiec oczekiwanym efektom EMDR.

Co należy wziąć pod uwagę podczas wykonywania szybkich ruchów gałek ocznych podczas sesji EMDR?

Wielokrotnie podczas superwizji z trenerami i terapeutami okazuje się, że komplikacje w sesjach z klientami są często związane z nieprawidłowym wykonywaniem szybkich ruchów gałek ocznych.

Jakie są więc aspekty stymulacji wizualnej, które wymagają pilnej uwagi?

Następujące parametry mają decydujący wpływ na skuteczność interwencji EMDR z szybkimi ruchami gałek ocznych:

1. Czas trwania ruchów gałek ocznych: Jeśli ruchy gałek ocznych są wykonywane przez zbyt krótki czas, stresujące wspomnienia nie mogą zostać przetworzone lub nie są przetwarzane w pełni. Wręcz przeciwnie, może to prowadzić do zwiększenia stresu u klienta. W takim przypadku powtarzanie stymulacji za pomocą szybkich ruchów gałek ocznych jest konieczne, aby utrzymać zainicjowany proces i ostatecznie doprowadzić do zadowalającego wyniku: dobrego samopoczucia klienta.
2. Szybkość ruchów gałek ocznych: Często obserwuje się, że ruchy gałek ocznych wykonywane są zbyt wolno. Nawet jeśli klient ma trudności z wykonywaniem szybkich ruchów gałek ocznych, zwłaszcza na początku, nadal konieczne jest, aby ruchy gałek ocznych były szybkie i płynne. W większości przypadków elastyczność ruchów gałek ocznych poprawia się po krótkim czasie. Szybkość ruchów gałek ocznych różni się w zależności od klienta. Dlatego każdy klient powinien wybrać najwyższą prędkość, która nadal jest dla niego wygodna, aby wspierać proces w najlepszy możliwy sposób. Jeśli ruchy gałek ocznych są wykonywane zbyt wolno, przetwarzanie stresującego tematu może być utrudnione, a proces EMDR zatrzymuje się.
3. Odchylenie ruchów gałek ocznych: Odchylenie oczu odnosi się do zewnętrznych znaków, do których oczy są naprzemiennie przesuwane w lewo i w prawo. Te zewnętrzne znaczniki różnią się w zależności od klienta. Jeśli odchylenie jest zbyt małe, skuteczny proces może być również utrudniony.
4. Częstotliwość lub powtarzalność ruchów gałek ocznych: Przetwarzaniu stresującego tematu towarzyszy wielokrotne powtarzanie rund ruchów oczu w tym samym kroku lub fazie. Raz po raz klient skupia się na swoim przedmiocie, zauważa swoje emocje i śledzi odczucia swojego ciała, a następnie ponownie przetwarza proces za pomocą szybkich ruchów gałek ocznych. Jak tylko klient zakończy szybkie ruchy gałek ocznych, powinien odpowiedzieć na pytanie “co teraz?”. Cokolwiek mu się przytrafi, kontynuuje to i zaczyna pracować nad tym ponownie. Ten cykl procesu jest powtarzany, dopóki klient nie poczuje niewielkiego lub żadnego obciążenia. Jeśli proces zostanie zatrzymany zbyt wcześnie, istnieje również wysokie ryzyko, że klient utknie w procesie.
5. Błędy, takie jak ruchy głowy, które osłabiają ruchy oczu

Powyższe 5 punktów to oczywiste źródła błędów. Nieprawidłowe wykonanie może zniweczyć efekty interwencji EMDR z szybkimi ruchami gałek ocznych. Dlatego w terapii EMDR lub coachingu to terapeuta lub coach musi kontrolować stymulację wzrokową za pomocą szybkich ruchów gałek ocznych. W tym celu prowadzi klienta, machając mu przed oczami. Zwykle macha ręką z dwoma palcami wyciągniętymi przed oczami klienta, który powinien podążać za nim wzrokiem. Terapeuta lub trener wybiera odległość, która jest wygodna dla klienta.

Z reguły terapeuta lub trener kontroluje szybkie ruchy gałek ocznych

Terapeuta lub trener upewnia się, że szybkie ruchy gałek ocznych są wykonywane prawidłowo pod względem czasu trwania, szybkości, odchylenia i powtórzeń. Upewnia się również, że klient nie porusza głową. Wynika to z faktu, że zestresowany klient jest prawie niemożliwy do prawidłowego wykonania szybkich ruchów gałek ocznych bez zewnętrznego bodźca, jak pokazują obserwacje.

Gdyby poprawne wykonywanie szybkich ruchów gałek ocznych było tak łatwe, można by zrezygnować z zewnętrznego bodźca instruktażowego. Prośba: “Przesuń teraz oczy, proszę!” wystarczy. Ale to nie działa! Nawet w niestresującym stanie umysłu, potencjalnym terapeutom EMDR lub trenerom, na przykład podczas szkolenia EMDR, trudno jest prawidłowo kierować szybkimi ruchami gałek ocznych. Niemal niemożliwe jest, aby klient sam kontrolował prawidłowe wykonywanie ruchów gałek ocznych w emocjonalnie naładowanej sytuacji.

Mało który klient wykonałby ruchy gałek ocznych poprawnie. W rezultacie niezliczona liczba klientów byłaby rozczarowana i głęboko przekonana, że EMDR nie działa.

W autocoachingu z EMDR bodziec zewnętrzny jest obowiązkowy

Zwłaszcza w przypadku samodzielnego treningu EMDR, użytkownik musi upewnić się, że wykonuje swoje szybkie ruchy gałek ocznych prawidłowo, aby przynieść pożądane efekty. Co gorsza, w samodzielnym coachingu nie ma trenera, który mógłby wskazać błędy.

Podczas opracowywania metody samocoachingu EMDR szybko stało się jasne, że stymulacja wizualna musi być kontrolowana przez bodziec zewnętrzny, aby uniknąć błędów. W autocoachingu użytkownik sam przechodzi przez 6 kroków autocoachingu EMDR. W decydującym momencie wykonuje również ruchy gałek ocznych zgodnie z instrukcjami.

Nie ma wątpliwości, że w tym momencie szybkie ruchy gałek ocznych muszą być wykonywane prawidłowo i wielokrotnie: tj. szybko, płynnie, z wystarczającym odchyleniem i czasem trwania. Bez zewnętrznego bodźca, zestresowany użytkownik musiałby kierować swoimi oczami, aby poruszać się samodzielnie; i to przez dość długi okres czasu z częstymi powtórzeniami. Jednocześnie jednak powinien dostrzec swoje wewnętrzne zmiany w odniesieniu do tematu, emocji i odczuć cielesnych.

Gogle EMDR REMSTIM 3000

(*Proszę o zrozumienie, że dla uproszczenia używam tylko formy męskiej. Oczywiście odnoszę się również do każdej klientki, terapeutki, coacha lub użytkownika).